Statyczna pętla histerezy sprężystej niektórych metali wywołana odkształceniem plastycznym
Abstract
Artykuł jest poświęcony (mało dotychczas zbadanemu) problemowi wpływu odkształcenia plastycznego na pewne właściwości materiałów biorące udział w opisie tarcia wewnętrznego.
Wprowadzono funkcję F(a) w celu wyrażenia szerokości pętli histerezy w funkcji naprężenia. Stwierdzono, że w pewnym konkretnym przypadku do funkcji tej można dojść za pomocą wzoru interpolacyjnego Lagrange'a. Zaproponowano metodę oszacowania współczynnika rozproszenia θ–1 za pomocą funkcji F(a), modułu Younga w stanie początkowym (wyżarzonym) i siecznego modułu pętli histerezy E*.
Druga część zawiera analizę wyników eksperymentów. Badania przeprowadzono w warunkach statycznych, czyli dla bardzo małych prędkości odkształcenia, z uwzględnieniem zjawisk towarzyszących, takich jak pełzanie, i ograniczały się do pomiaru pętli histerezy oraz współczynnika rozproszenia θ–1 niektórych metali (stal miękka i mosiądzu) dla różnych wartości odkształcenia plastycznego. Zastosowano duże naprężenia, zbliżone do granicy plastyczności. Wyniki przedstawiono w postaci wykresów i tabel.
References
[2] J.D. Lubahn, Hysteresis and anelasticity in cold, Worked Stainless Steel, Proc. ASTM, 58 (1958), 971.
[31 J. Muir, On the Recovery of Iron from Overstrain, Phil. Trans. Roy. Soc. London, 193A (1900), 1.
[4] A.S. Nowick, Internal friction and dynamic moduls of coldworked metals, J. Appl. Phys., 25 (1954), 1129.
[5] S.L. Smith, J.V. Howard, The recovery of proportional elasticity in overstrained steel, Proc. Roy. Soc., London, 137A (1932), 519.
